ΕΝΗΛΙΚΕΣ
Το άγχος είναι το συναίσθημα που συνέβαλε αποφασιστικά στη γέννηση της ψυχοθεραπείας. Από το νευρωτικό άγχος του Freud μέχρι το βιολογικό αποτύπωμα του στον κόσμο των νευροεπιστημών, το άγχος δεν έπαψε να θεωρείται ως το αποτέλεσμα της ψυχικής σύγκρουσης και των ακάλυπτων αναγκών.
Η κατάθλιψη και το άγχος διατρέχουν ολόκληρο το φάσμα της παθολογίας και της υγείας και μπορούν να εμφανισθούν σε ηπιότερη μορφή η σε βαριά παθολογία, ακόμη και σε πολύ λειτουργικούς ανθρώπους. Αυστηρά ελεγχόμενες μελέτες δείχνουν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα για τη ψυχοθεραπεία των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης. Η Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τα προβλήματα του άξονα I, σύμφωνα με διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες (APA, 2015. NICE, 2014. NIMH, 2015. KATZMAN, 2014),για αυτό και η εξειδίκευσή μου στη συγκεκριμένη προσέγγιση αποτελεί την επιστημονική βάση για τη θεραπεία των περισσότερων ψυχικών νοσημάτων.
Οι διαταραχές του άξονα II αφορούν ένα φάσμα διαταραχών ή τύπους οργάνωσης της προσωπικότητας, οι οποίες εντάσσονται στις χαρακτηρολογικές διαταραχές. Η αυξανόμενη δημοτικότητα της διάγνωσης των διαταραχών αυτής της κατηγορίας καταδεικνύει και την αναγκαιότητα για αποτελεσματικές παρεμβάσεις, ικανές να θεραπεύσουν την παθολογία πίσω από το τραύμα. Η Θεραπεία Σχημάτων είναι η πρώτη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση που μιλά για ίαση των χαρακτηρολογικών διαταραχών και παρουσιάζει πειραματικά ευρήματα ικανά να την αναγάγουν ως την πιο αποτελεσματική θεραπεία.Η εξειδίκευσή μου στη Θεραπεία Σχημάτων προσφέρει στο θεραπευόμενο όχι μόνο τα κατάλληλα εργαλεία για την αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών και των ψυχοπαθολογικών προβλημάτων, αλλά και την ενδυνάμωση των υγιών, λειτουργικών διεργασιών που είναι εξίσου σημαντικός παράγοντας για την επίτευξη των μετα-θεραπευτικών στόχων και επιδόσεων.
Η κατάθλιψη και το άγχος διατρέχουν ολόκληρο το φάσμα της παθολογίας και της υγείας και μπορούν να εμφανισθούν σε ηπιότερη μορφή η σε βαριά παθολογία, ακόμη και σε πολύ λειτουργικούς ανθρώπους. Αυστηρά ελεγχόμενες μελέτες δείχνουν πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα για τη ψυχοθεραπεία των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης. Η Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τα προβλήματα του άξονα I, σύμφωνα με διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες (APA, 2015. NICE, 2014. NIMH, 2015. KATZMAN, 2014),για αυτό και η εξειδίκευσή μου στη συγκεκριμένη προσέγγιση αποτελεί την επιστημονική βάση για τη θεραπεία των περισσότερων ψυχικών νοσημάτων.
Οι διαταραχές του άξονα II αφορούν ένα φάσμα διαταραχών ή τύπους οργάνωσης της προσωπικότητας, οι οποίες εντάσσονται στις χαρακτηρολογικές διαταραχές. Η αυξανόμενη δημοτικότητα της διάγνωσης των διαταραχών αυτής της κατηγορίας καταδεικνύει και την αναγκαιότητα για αποτελεσματικές παρεμβάσεις, ικανές να θεραπεύσουν την παθολογία πίσω από το τραύμα. Η Θεραπεία Σχημάτων είναι η πρώτη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση που μιλά για ίαση των χαρακτηρολογικών διαταραχών και παρουσιάζει πειραματικά ευρήματα ικανά να την αναγάγουν ως την πιο αποτελεσματική θεραπεία.Η εξειδίκευσή μου στη Θεραπεία Σχημάτων προσφέρει στο θεραπευόμενο όχι μόνο τα κατάλληλα εργαλεία για την αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών και των ψυχοπαθολογικών προβλημάτων, αλλά και την ενδυνάμωση των υγιών, λειτουργικών διεργασιών που είναι εξίσου σημαντικός παράγοντας για την επίτευξη των μετα-θεραπευτικών στόχων και επιδόσεων.
Οι διαταραχές που σχετίζονται με την πρόσληψη τροφής είναι η παχυσαρκία, η διαταραχή υπερφαγίας, η ψυχογενής ανορεξία, και η ψυχογενής βουλιμία. Η εξειδίκευσή μου στο πιο σύγχρονο θεραπευτικό πρωτόκολλο e–CBT: ενισχυμένο Γνωστικό-Συμπεριφορικό Μοντέλο Θεραπείας Διατροφικών Διαταραχών «βλέπει» τις διαταραχές αυτές ως ένα φάσμα, όπου ο πάσχων μεταπηδά από τη μια διαταραχή στην άλλη, για αυτό και ο στόχος είνια μια ολιστική παρέμβαση που θα μειώνει την επικινδυνότητα για drop out. Η ίαση των διαταραχών διατροφής δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, πρόκεινται για διαταραχές με πολυδιάστατη παθολογία, πολύμορφες εκδηλώσεις και συχνά σοβαρές ιατρικές επιπτώσεις. Ο θεραπευόμενος χρειάζεται να δεσμευτεί σε μια θεραπεία με σταθερότητα και αφοσίωση. Η συγκεκριμένη προσέγγιση χρησιμοποιεί τεχνικές μέσα σε ευρύτερα κλινικά πλαίσια από την παραπομπή έως την ολοκλήρωση της θεραπείας.
Οι χρόνιες οργανικές παθήσεις έχουν σχεδόν πάντα κάποιο συναισθηματικό αντίκτυπο. Χρόνιες ασθένειες, όπως διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις, καρκινικές διεγέρσεις, κοιλιοκάκη, σκλήρυνση κατά πλάκας, υποθυεοειδισμός, ενέχουν το ρίσκο για αγχώδεις διαταραχές ή/και κατάθλιψη ή για αλλαγές στη συμπεριφορά του ασθενή. Στα χρόνια οργανικά νοσήματα, η αποκατάσταση της υγείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κατανόηση της αγωγής και τη συμμόρφωση σε αυτή, καθώς και από την προσαρμογή του τρόπου ζωής στις απαιτήσεις της θεραπείας. Πολλές ιδιωτικές κλινικές και δημόσια νοσοκομεία, ανά τον κόσμο, αξιοποιούν ψυχολόγους εξειδικευμένους στην υγεία σε ασθενείς με χρόνιες παθήσεις. Η εξειδίκευσή μου στο Health Coaching (Κοινωνική & Προληπτική Ιατρική) εφαρμόζει πρωτόκολλα παρέμβασης σε ασθενείς με χρόνιες παθήσεις ωστε να υποστηρίζονται στη διαχείριση της ασθένειάς τους και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής.
1. Ενήλικες με:
- Διαταραχές του άξονα Ι: αγχώδεις διαταραχές, κρίσεις πανικού, γενικευμένο άγχος, συναισθηματικά προβλήματα, ιδεοψυχαναγκαστικές δυσκολίες
- Χρόνια κατάθλιψη.
- Διαταραχές προσωπικότητας.
2. Ενήλικες με:
- Διαταραχές διατροφής παχυσαρκία - υπερφαγία - ψυχογενής βουλιμία - ψυχογενής ανορεξία.
- Ψυχοσωματκές εκδηλώσεις: διαταραχές ύπνου, κεφαλαλγία, ημικρανία , χρόνιοι πόνοι, προβλήματα εμμήνου ρύσης, χρόνια κόπωση.
- Εξελικτικές ψυχοφυσιολογικές παθήσεις: αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα, ελκώδης κολίτιδα, έλκος στομάχου, βρογχικό άσθμα, καρδιαγγειακές παθήσεις.
- Οργανικές παθήσεις.
«...οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι και οι ηδονές και οι χαρές και τα γέλια και τα παιχνίδια, όπως και οι λύπες και οι στενοχώριες και οι ασθένειες δεν προέρχονται από πουθενά παρά από κει [από τον εγκέφαλο]. Χάρη σε τούτον έχουμε και νόηση και λογική και βλέπουμε και ακούμε και καταλαβαίνουμε τα αισχρά και τα καλά, τα κακά και τα αγαθά, τα ευχάριστα από τα δυσάρεστα...».
Ιπποκράτης, Περί ιερής νόσου, 14